Pierwsza pralka automatyczna w ZSRR

Gospodynie domowe z Europy i Ameryki korzystają z pralek automatycznych od lat czterdziestych XX wieku. Ale kobiety w Związku Radzieckim nie miały tak słodkiego czasu. Pierwsza pralka automatyczna pojawiła się w ZSRR w 1975 roku, a ich masową produkcję rozpoczęto dopiero w połowie lat 80-tych. Zapoznajmy się z historią rewolucji „prającej” w ZSRR, jej kluczowymi etapami, wydarzeniami i schematami.

Wprowadzenie obywateli radzieckich do samochodów automatycznych

Pod koniec lat 70. ludność radziecka po raz pierwszy zapoznała się z tym, czym jest automat. „Vyatka-automatic”, jak ją nazywano, zaczęto produkować w Kirowie w specjalnym przedsiębiorstwie zbudowanym na te potrzeby przez włoską firmę Merloni. Te pralki całkowicie skopiowały jednostki Ariston. Nic dziwnego, że zapotrzebowanie na nowy sprzęt pobiło wszelkie rekordy, w porównaniu do używanych wcześniej półautomatów był to tylko prezent. Nie trzeba było płukać, prać ani wykręcać ręcznie; nowe urządzenie zrobiło wszystko samo.

Próbny model Vyatki został wydany w 1980 roku, miał aż 12 programów. Po udanych testach zakład wyprodukował pierwszą partię 100 sztuk, stało się to 23 lutego 1981 roku. Maszynę można było kupić w sprzedaży detalicznej za 4 dolary, co w tamtych czasach było ogromną kwotą, odpowiadającą przeciętnej pensji. Następnie cena została nieznacznie obniżona (do 4 dolarów).

Ważny! Warto zauważyć, że jedna z pierwszych reklam w zwykłym znaczeniu tego słowa, która pojawiła się na ekranie telewizji radzieckiej, była poświęcona specjalnie Wiatce.

Można było go kupić swobodnie, jednak w tym celu konieczne było przedłożenie Urzędowi Mieszkaniowemu zaświadczenia potwierdzającego zgodność okablowania z normami poboru mocy. Takie okablowanie znaleziono w domach zbudowanych później niż w 1978 roku.

Historia samochodów w ZSRR

Tak naprawdę pierwsze pralki pojawiły się w ZSRR na długo przed erą stagnacji. Jeszcze w latach 20. XX w. nomenklatura partyjna sprowadziła z Ameryki „pomocy domowe”, ale jeśli chodzi o zwykłych ludzi, to dosłownie do lat 50. nie mieli oni praktycznie pojęcia, że ​​taki cud techniki w ogóle istnieje. Rozważmy główne kamienie milowe w rozwoju pralek w ZSRR.

• Już w latach pięćdziesiątych fabryka w Rydze wyprodukowała serię maszyn EAYA-2 i 3, które sprzedawano za 6 dolarów, ale nie były one dostępne dla szerokiego grona konsumentów. Druga generacja maszyn z tego samego zakładu nosiła nazwę „Riga-54” i miała udźwig 2,5 kg. Wypuszczony nieco później „Riga-55” całkowicie skopiował szwedzki model przywieziony z wystawy przez głównego inżyniera zakładu.
• Pierwsza pralka z timerem w ZSRR zjechała z linii montażowej tej samej fabryki w Kirowie, była to pierwsza Vyatka. Stało się to w 1966 roku. Wodę trzeba było nalewać i spuszczać ręcznie, a czas mycia ustawiano za pomocą timera. Projekt zakładał ogromny cylindryczny zbiornik ze śrubą w dnie, który napędzał jednostkę.
• Fabryka w Czeboksarach nazwana imieniem Czapajewa wkrótce wyprodukowała pierwszą w Unii półautomatyczną maszynę o nazwie „Wołga-8”. W niektórych rodzinach jednostki tego typu przetrwały do ​​dziś.

Maszyny półautomatyczne miały wałki obrotowe, ale nie były zbyt wygodne i praktycznie nie były używane w życiu codziennym. Jednak kilka lat później pojawiły się pierwsze maszyny ZVI z odśrodkowym urządzeniem przędzącym.

Początek lat 70. XX wieku upłynął pod znakiem pojawienia się pierwszych samochodów Eureka. W porównaniu do poprzednich modeli był to przełom technologiczny. Pralka była już wyposażona w automatyczny system opróżniania, wirujący bez usuwania prania oraz urządzenie bębnowe do zbiornika.

Cóż, w latach 80. XX wieku zaczęły się rozprzestrzeniać automatyczne Vyatki, choć brakowało ich. Jeśli ktoś posiadał taką jednostkę, stawała się ona lokalną wizytówką. Pralki masowo wkroczyły w życie naszych rodaków dopiero wraz z wejściem na rynek międzynarodowy i pojawieniem się modeli importowanych.

1 komentarz czytelnika

1. 02.08.2021 o godzinie 19:52

   Nacięcie:

   W latach 70-tych w ramach projektu ZSRR-NRD w Kiszyniowie wyprodukowano doskonałą pralkę automatyczną „Kiszyniów” z załadunkiem pionowym. Sam to widziałem w NRD. Niemcy byli bardzo zadowoleni. Ale w Kiszyniowie tego brakowało. „Vyatka automatyczna” nie była nawet blisko.

   Odpowiedź